Nieobce nam już mury Zakładu
Karnego we Włodawie po raz kolejny gościły Sekcję Penitencjarną NKP
Uniwersytetu Rzeszowskiego. Zabawa sztuką, dyskursy penitencjarne, malowniczy
krajobraz Jeziora Białego, to tylko namiastka tego, co w rzeczywistości
mieliśmy okazję doświadczyć.
Penitencjarne zmagania
rozpoczęliśmy intensywnymi przygotowaniami do spektaklu teatralnego pt. „Jest
taki kwiat” autorstwa Wiesławy Kostrzewy. Wraz z osadzonymi z ZK Włodawa wcieliliśmy
się w role aktorskie i dołożyliśmy wszelkich starań, aby wypaść jak najlepiej,
gdyż widzami przedstawienia miała być bardzo wymagająca publiczność. Starania
zostały docenione – udało nam się oczarować małych widzów z pobliskiego
przedszkola i szkoły podstawowej, którzy nagrodzili aktorów gromkimi brawami. Spektakl
został przygotowany w ramach resocjalizacji twórczej oraz kreowania
rzeczywistości społecznej z perspektywy procesu reintegracji społecznej.
Kolejne dni były niemniej
merytoryczne. Mieliśmy okazję uczestniczyć w II Seminarium Penitencjarnym nt.
„Za murami więzienia… Pedagogiczne, psychologiczne i prawne aspekty
współczesnej penitencjarystyki i jej wymiar praktyczny”, gdzie teoretycy i
praktycy penitencjarni dzieli się z nami swoją wiedzą i doświadczeniem
zawodowym. Był to dla nas ogromny zastrzyk świeżej wiedzy, który z punktu
widzenia przyszłej pracy zawodowej ma bardzo istotne znaczenie.
Ważnym
dla nas doświadczeniem było również przeprowadzenie warsztatów wśród osadzonych.
Tematyka zajęć dotyczyła „Ojcostwa w XXI wieku”. Chcieliśmy, aby skazani
mężczyźni w trakcie warsztatów:
- zrozumieli istotę i znaczenie ojcostwa,
- poznali wpływ ojca na rozwój i zachowanie dzieci oraz życie rodziny,
- poznali i zrozumieli cztery filary ojcostwa (zaangażowanie, wiedza o własnym dziecku, stałość, odpowiedzialność),
- uświadomili sobie jak wygląda (czym jest) ojcostwo w XXI wieku,
- uświadomili sobie wpływ doświadczenia ojcostwa na osobisty rozwój.
Nie
zabrakło czasu na rozrywkę! J
Piękny i niezwykle malowniczy krajobraz Jeziora Białego zachęcał do spacerów i
sympatycznych rozmów przy blasku księżyca.
Dziękujemy
serdecznie za ten niezrównanie merytoryczny i bezcenny czas naszym opiekunom –
Pani dr Monice Badowskiej-Hodyr oraz Pani mgr Agnieszce Wróbel-Chmiel, a także Kadrze
Penitencjarnej Zakładu Karnego we Włodawie.
